Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer

Gaziantep cemiyet hayatının sevilen isimlerinden Sibel Ocak ile geçmişten günümüze Gaziantep’i konuştuk. Şahinbey Lions Kulübünün geçmiş dönem başkanlarından olan ve halen de kulüp vasıtasıyla pek çok sosyal sorumluluk projesinde önemli rol alan Sibel Ocak, Gaziantep’in renkli sosyal hayatını Cemiyet’e anlattı.

Gaziantep'in geçmişteki cemiyet hayatından neler aktarmak istersiniz bize. O günlerin ihtimamı, balolara gösterilen özen nasıldı? Bizimle paylaşır mısınız?  

Teşekkür ederim. Hey gidi günler hey diye başlayayım ben sözüme. Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer. Bu lafın benim için çok büyük bir anlamı var. Eski günler her şeyin az, güzel ve tek olduğu zamanlardı. Çok güzel günler geçirdik. Ben hem hatırlamak istiyorum hem de istemiyorum. Hatırlayamıyoruz, o günler aklımıza takılıyor, üzüntü veriyor. Hatırlayınca da o günlerin anıları her yanımızı sarıyor. Seviniyoruz, ‘ne günler yaşamışız, ne günler geçirmişiz’ diyoruz. Diğer yandan bizden çok daha büyüklerimiz; annelerimiz, teyzelerimiz çok daha güzel günler geçirmişler. Bizim de sosyal hayatımız çok renkli, hareketli ve bir o kadar da yardımlaşma içinde geçerdi. Birlik, beraberlik, dirlik her şeyle beraber giderdi. Yemeklerimiz olurdu çok sık. Bu yemeklerimiz, balolarımız belli meslek gruplarının olurdu. Ve hiç atlanılmazdı. Tıp baloları olsun, eczacıların, baronun düzenlediği balolar olsun çok renkli ve keyifli geçerdi. Gaziantep Kolej Vakfı da baloları hiç ihmal etmezdi. Cumhuriyet balomuz en özel ve önemli balolardı. Bayraklarla, marşlarla güzel dakikalar, saatler geçirirdik. Katılmayan hemen hemen kimse olmazdı. Bütün hayır sahipleri biletleri hemen satın alırlardı. Ve bu balolar bir amaç uğruna yapılırdı. Mesela engellilerin, körlerin temsil edildiği derneklerimiz vardı ve bu derneklerimiz de çok aktifti. Gecelerden elde edilen gelirden çok kişi yararlanırdı. Eğitime, sağlığa destek olunurdu. 

 

Özenle hazırlanırdık 

Ayrıca balolara kendi diktiğimiz kıyafetlerle özene bözene hazırlanırdık. Hatırlarım, baloda giyeceğim kıyafetimi bir gece öncesinden diker, ertesi güne hazırlanır, akşam baloda giyerdim. Şık ve özenli katılırdık. Antep’imizin belli başlı birkaç kulübü vardı. Kızılay Kulübü, Tek Kulüp, Fuar Restoran düğünlerin, toplantıların, baloların, gecelerin yapıldığı yerlerdi. Hatta yardım amaçlı düzenlenen gecelerde bizler de katkıda bulunmak için evlerimizde yemekler, pastalar hazırlar götürürdük. Yani sadece gazinonun verdiği şeylerle yetinmezdik. Düzenlediğimiz gecelere mutlaka sanatçılar gelirdi. Tabii ki sanatçıya ve sanata da eskiden çok değer verilirdi.  

 

Özel günlere çok önem verilirdi 

Milli bayramlarımız ve dini bayramlarımız da çok özenli ve önemliydi. Bütün milli bayramlardan sonra geceleri fener alayları geçerdi. Biz de o coşkuya eşlik ederdik. Bütün mahalle halkı toplanır seyre giderdik. Böyle güzel şeyler vardı. Hatırımıza geliyor ve bazen gözlerimiz yaşarıyor.  

 

Hey gidi günler hey! 

Düğün günlerinde Antep'in belli yemeği kabaklama vardı, o yapılırdı. Kabaklamayla pirinç pilav pişer, bütün konu komşu yardımlaşarak yenilirdi. Ertesi günü de gelinle damat yerdi. Öyle bir uyum, birlik beraberlik vardı. Keşke yine öyle olsa, şimdi her şeyden kaçınır olduk. Tabii biraz hayat şartları da bunları engelliyor. Keşke eski günlerimiz tekrar gelebilse. 

 

Kabullerimiz olurdu. En çok bahsetmek istediğim şey bu size. Hanımların yaşantısı çok farklıydı. Ayda bir iki gün kabul günlerimiz olurdu. Eş, dost, akraba herkes o gün kabule gelirdi. Çok güzel sohbetlerimiz olurdu. Bu sohbetlerimizin konusu hep başkalarına nasıl yardımcı olacağımıza dairdi. Aynı zamanda herkes birbirini görmüş olurdu. Güzel vakitler geçirirdik. Görgü, adabımuaşeret ön planda olan şeylerdi. İşte bu şekilde eskiyi hep anıyoruz. Keşke eski günler geri gelse ama teknoloji, şimdiki şartlar maalesef eskiyi hatırlamamıza bile engel oluyor. Yine de hey gibi günler diyorum.